ΔΗΜΑΡ: Τα συμφέροντα σαμποτάρουν την ανάπτυξη του σιδηρόδρομου

Την ίδια στιγμή που η ανάπτυξη του σιδηροδρόμου αποτελεί βασική προτεραιότητα για τα περισσότερα κράτη, στην Ελλάδα οι κυβερνήσεις δίνουν προτεραιότητα στην αυτοκίνηση και στα παρελκόμενα συμφέροντα (εργολάβοι, οδοποιία, διόδια, εμπόριο και λαθρεμπόριο καυσίμων, εισαγωγείς αυτοκινήτων), αναφέρουν σε ερώτηση προς τους υπουργούς Υποδομών και Οικονομικών τρεις ανεξάρτητοι βουλευτές που πρόσκεινται στη Δημοκρατική Αριστερά.

Οι Θαν. Λεβέντης, Νικ. Τσούκαλης, και Γρ. Ψαριανός αναφέρουν πως σύμφωνα με τον ευρωπαϊκό μέσο όρο για χώρες με ανάλογο πληθυσμό και έκταση, η Ελλάδα θα έπρεπε να έχει σιδηροδρομικό δίκτυο 4.500 χλμ., ενώ έχει 2.500 χλμ. «και αν εφαρμοστούν οι αποφάσεις που είχε πάρει η προηγούμενη κυβέρνηση για τον σιδηρόδρομο, θα μείνουμε τελικά με μόλις 1000 το πολύ χλμ. Δίκτυο».

Υποστηρίζουν ότι τα «πολυσυζητημένα» ελλείμματα του ΟΣΕ είναι κατά 85% «κρυμμένο δημόσιο έλλειμμα, καθώς αφορά δαπάνες υποδομής και λειτουργίας του ΟΣΕ που όφειλε να καλύπτει το κράτος και δεν κάλυπτε, ενώ από την άλλη προχωρούσε σε συνεχείς προσλήψεις προσωπικού με κριτήρια πελατειακά- ψηφοθηρικά».

Ρωτούν τους συναρμόδιους υπουργούς:

1.Πόσα ήταν τα προβλεπόμενα κονδύλια του Γ΄ ΚΠΣ για το σιδηρόδρομο ως εθνικό σκέλος αλλά και ως Περιφερειακό Επιχειρησιακό Πρόγραμμα;
2.Πόσα από αυτά απορροφήθηκαν σε έργα σχετικά με το σιδηρόδρομο;
3.Πόσα από αυτά αναδιατάχθηκαν σε άλλου είδους έργα και σε ποια συγκεκριμένα; Μήπως μεγάλα ποσά που προορίζονταν για την ανάπτυξη του σιδηρόδρομου αναδιατάχθηκαν σε έργα οδοποιίας;
4.Πόσα κονδύλια προβλέπονται στο ΕΣΠΑ για το σιδηρόδρομο και πόσα αντίστοιχα για τα οδικά έργα;

Ξεκινούν τα «σύγχρονα συσσίτια» στα σχολεία

Τέσσερα νέα κρούσµατα αποδεδειγµένης ασιτίας , ένα στο Ρέθυµνο της Κρήτης και τρία σε σχολεία της Αθήνας, καταγράφηκαν εφέτος, χωρίς φυσικά να µπορεί να υπολογιστεί ο αριθμός των παιδιών που αντιµετωπίζουν το πρόβληµα αλλά δεν το έχουν ακόµη εκδηλώσει και με το υπουργείο Παιδείας μπροστά σε αυτή τη νέα πραγµατικότητα αναλαµβάνει δράση μοιράζοντας «συσσίτια» στα σχολικά συγκροτήματα.
Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ

Μωρά στα αζήτητα και οι «μητέρες ανάγκης»

Στην Ελλάδα του 2011 ακόμη ένα καρφί «πληγώνει» την καρδιά της πολύπαθης κοινωνίας μας. Βρέφη λίγων ωρών εγκαταλείπονται στα «αζήτητα» των δημόσιων μαιευτηρίων και νοσοκομείων, πριν ακόμη καλά-καλά ανοίξουν τα ματάκια τους, πριν ακόμη μυρίσουν τη σάρκα της μάνας τους.

Τότε αναλαμβάνουν δράση οι «μητέρες ανάγκης», προσφέροντας με την ψυχή τους τη φροντίδα, την αγκαλιά και την αγάπη που τόσο πολύ χρειάζονται τα νεογέννητα...

Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ

80 εκατ. € δίνει το κράτος για ενοίκια

Σε μια περίοδο που η ανάγκη για περικοπές στις δαπάνες είναι πιο επιτακτική από ποτέ, το ελληνικό Δημόσιο ξοδεύει δεκάδες εκατομμύρια ετησίως για τη στέγαση των υπηρεσιών του. Την ίδια ώρα πολλά κτίρια που προορίζονταν για υπουργική χρήση μαραζώνουν

Σε 2.130 κτίρια είναι πολυδιασπασμένες οι κεντρικές υπηρεσίες του ελληνικού κράτους, σύμφωνα με στοιχεία που έχει στη διάθεσή του το υπουργείο Διοικητικής Μεταρρύθμισης. Το πιο σημαντικό στοιχείο του «κρατικού real estate» είναι ότι για τη στέγαση των κεντρικών υπηρεσιών η κυβέρνηση καταβάλλει 80 εκατ. ευρώ τον χρόνο, σε μια περίοδο που απαιτούνται σημαντικές περικοπές λειτουργικών δαπανών.

Η μελέτη για την καταγραφή των κρατικών κτιρίων πραγματοποιήθηκε το καλοκαίρι από τις 16 ομάδες εργασίας που δημιουργήθηκαν σε κάθε υπουργείο, προκειμένου να καταγράψουν την κατάσταση της ελληνικής δημόσιας διοίκησης.

Τα στοιχεία συνέλεξε η Ειδική Υπηρεσία Στρατηγικού Σχεδιασμού, Συντονισμού και Εφαρμογής Προγραμμάτων του υπουργείου Διοικητικής Μεταρρύθμισης και αξιοποιήθηκαν στην ποιοτική αξιολόγηση του κράτους που πραγματοποίησε ο ΟΟΣΑ.

Από το σύνολο των 2.130 κτιρίων που είναι «μοιρασμένη» η δημόσια διοίκηση, δεν υπάρχουν επαρκή στοιχεία για 119 κτίρια του υπουργείου Υγείας, ενώ η μελέτη δεν αναφέρει πόσα κτίρια είναι στην ιδιοκτησία του Δημοσίου και παραμένουν ανεκμετάλλευτα.

Η κατανομή

Από τα 2.011 κτίρια για τα οποία υπάρχουν στοιχεία, τα 1.048 (52%) είναι ιδιόκτητα, τα 887 (44%) είναι μισθωμένα και 76 (4%) έχουν παραχωρηθεί στο κράτος για δωρεάν χρήση από ιδιώτες ή ΝΠΙΔ.

Αξιοσημείωτο εύρημα της μελέτης αποτελεί το γεγονός ότι παρά το ότι οι κεντρικές υπηρεσίες καταλαμβάνουν το 30% των συνολικών κτιρίων, η ετήσια συνολική δαπάνη μίσθωσης είναι τριπλάσια από αυτήν που καταβάλλεται για τα κτίρια των περιφερειακών υπηρεσιών που αντιστοιχούν στο 70% των συνολικών κτιρίων.

Η είσοδος του υπουργείου Πολιτισμού, στην οδό Μπουμπουλίνας. Το 2004 οι υπάλληλοι αντέδρασαν στην προοπτική μετακόμισης στο ανακατασκευασμένο κτίριο του «Κεράνη» στη Θηβών.

Ετσι, τα κτίρια των υπουργείων και των κεντρικών υπηρεσιών που στεγάζονται στην Αθήνα κυρίως κοστίζουν 60 εκατ. ευρώ τον χρόνο περίπου, ενώ τα τριπλάσια σε αριθμό κτίρια των περιφερειακών υπηρεσιών κοστίζουν σε ενοίκια το 1/3, δηλαδή 20 εκατ. ευρώ.

Πολλά έχουν ακουστεί κατά καιρούς σε αρκετές περιπτώσεις κυρίως για τα αδιαφανή κριτήρια με τα οποία επιλεγόταν ένα κτίριο για να ενοικιαστεί, προκειμένου να στεγάσει κρατικές υπηρεσίες. Και βέβαια για ιδιώτες ιδιοκτήτες που ζητούσαν υπέρογκα ποσά για ενοίκιο στο παρελθόν, αφού το κράτος θα ήταν καλός και σταθερός πελάτης για πολλά χρόνια.

Η δεινή οικονομική κατάσταση που έχει περιέλθει η χώρα έχει οδηγήσει σε περικοπές μισθωμάτων μέχρι και 20% σε αρκετές περιπτώσεις. Τα ενοίκια στην πρωτεύουσα είναι σαφώς υψηλότερα σε σχέση με αυτά που ισχύουν στην περιφέρεια, αλλά δεν μπορεί να γίνει σύγκριση λόγω της μη καταγραφής των τετραγωνικών μέτρων που αντιστοιχούν σε κάθε κρατική υπηρεσία που ενοικιάζει γραφεία.

Οι υπηρεσίες που είναι διάσπαρτες στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα ανήκουν στο υπουργείο Οικονομικών (674 κτίρια, συμπεριλαμβανομένων των Εφοριών) και το υπουργείο Πολιτισμού και Τουρισμού (721 κτίρια). Ακολουθούν το υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης (140 κτίρια) και το υπουργείο Υγείας (132 κτίρια). Τη μικρότερη διασπορά καταγράφουν το υπουργείο Παιδείας (15 κτίρια) και το πρώην υπουργείο Θαλασσίων Υποθέσεων (11 κτίρια). Πρωταθλητές στα μισθωμένα κτίρια είναι το υπουργείο Περιβάλλοντος (100%), το υπουργείο Εργασίας (95% επί του συνόλου των κτιρίων), το υπουργείο Μεταφορών και Υποδομών (82%) και το υπουργείο Διοικητικής Μεταρρύθμισης (80,65%).

 

Οι δαπάνες
Πρωταθλητές και ουραγοί

Το υπουργείο Εξωτερικών διαθέτει το μικρότερο ποσοστό ενοικιαζόμενων κτιρίων (2,46%), αλλά καταβάλλει το μεγαλύτερο ύψος μισθώματος (584.287 ευρώ κατά μέσον όρο). Στα 424.591 ευρώ είναι ο μέσος όρος δαπανών ενοικίων για το υπουργείο Περιβάλλοντος και 239.315 ευρώ για το υπουργείο Προστασίας του Πολίτη. Τον χαμηλότερο μέσον όρο ενοικίου καταβάλλει το πρώην υπουργείο Θαλασσίων Υποθέσεων (5.401 ευρώ) και τα υψηλότερα ενοίκια καταβάλλονται στα μισθωμένα κτίρια του πρώην υπουργείου Οικονομίας (658.943 ευρώ). Μηδενικά είναι τα έξοδα ενοικίων μόνο στο υπουργείο Εθνικής Αμυνας.

Στα πρότυπα μεγάλων ευρωπαϊκών πόλεων
Ξανά στο προσκήνιο η πρόταση για δημιουργία «κυβερνητικού πάρκου»

Η πολυδιάσπαση των κεντρικών υπηρεσιών θέτει επί τάπητος το θέμα της χωροθέτησης ενός διοικητικού κέντρου της κυβέρνησης. Η ιδέα του «κυβερνητικού πάρκου», όπου θα στεγαστούν όλες οι κεντρικές υπηρεσίες των υπουργείων στα πρότυπα του διοικητικού κέντρου της Ευρωπαϊκής Ενωσης, αποτέλεσε θέμα συζήτησης του πρώην υπουργού Εσωτερικών Γ. Ραγκούση με τον ΟΟΣΑ. Από το 2010 είχε πέσει στο τραπέζι των συζητήσεων η περιοχή του Ελληνικού (αριστερά) σε ένα μακρόπνοο σχέδιο δημιουργίας ενός κυβερνητικού πάρκου.

Με τη θεσμοθέτηση του επιτελικού κράτους και την αναμενόμενη μεταφορά εκτελεστικών αρμοδιοτήτων από την κεντρική διοίκηση στις περιφερειακές υπηρεσίες και στην τοπική αυτοδιοίκηση υπολογίζεται ότι θα ξανατεθεί επί τάπητος η δημιουργία ενός ενιαίου διοικητικού κέντρου της κυβέρνησης. Στο Λονδίνο, η έδρα της κυβέρνησης βρίσκεται στην Κεντρική Ζώνη Δραστηριοτήτων (CAZ), στο κέντρο της πόλης, που αποτελεί διοικητικό και οικονομικό πυρήνα της πρωτεύουσας. Στην περιοχή στεγάζονται το Κοινοβούλιο, τα κεντρικά γραφεία των υπουργείων και των οργανισμών. Αντίστοιχα στη Στοκχόλμη έδρα της κυβέρνησης είναι το κτίριο Rosenbad, όπου έχουν τα γραφεία τους ο πρωθυπουργός και ο υπουργός Δικαιοσύνης και πραγματοποιούνται τα υπουργικά συμβούλια. Μετά το 1981 μεταφέρθηκαν στην περιοχή και τα υπόλοιπα υπουργεία, αρκετά εκ των οποίων συνδέονται υπογείως.

Γραφειοκρατία και εργαζόμενοι
Καταδικάζουν σε αχρηστία δεκάδες δημόσια κτίρια

Μέχρι στιγμής δεν έχει δει το φως της δημοσιότητας καμία αξιόπιστη μελέτη που να καταγράφει το σύνολο των δημοσίων κτιρίων που παραμένουν ανεκμετάλλευτα. Παρά το γεγονός ότι δεν υπάρχουν σαφή στοιχεία για το σύνολο της ακίνητης περιουσίας του κράτους, τα καταγεγραμμένα δημόσια κτίρια -σύμφωνα με εκτιμήσεις- ανέρχονται σε 72.800.

Σημαντικές κτιριακές εγκαταστάσεις που είχαν κατασκευαστεί το 2004 παραμένουν ακόμα χωρίς να έχουν αξιοποιηθεί προς το συμφέρον του Δημοσίου. Σε σίριαλ έχει μετατραπεί η μεταφορά των υπηρεσιών διαφόρων υπουργείων στο ανακατασκευασμένο κτίριο του «Κεράνη» στην οδό Θηβών.

Συναντά αντιδράσεις
Πριν από λίγες ημέρες, έπειτα από πρόταση του αναπληρωτή υπουργού Οικονομικών Παντελή Οικονόμου, ανακοινώθηκε η μεταφορά των κεντρικών υπηρεσιών του υπουργείου Οικονομικών στο πρώην βιομηχανικό κτίριο, το οποίο περιβάλλεται από εννέα στρέμματα χώρων πρασίνου, ενώ στο ισόγειό του φιλοξενεί χώρους ιατρείου και κυλικείου.

Στόχος της πολιτικής ηγεσίας, που βρίσκει αντιδράσεις στους εργαζόμενους του υπουργείου, είναι να μεταφερθούν στο κτίριο του Κεράνη 2.300 υπάλληλοι του υπουργείου Οικονομικών, οι οποίοι εργάζονται σε δύο ακίνητα επί της οδού Καραγιώργη Σερβίας (αριθμός 6 και 8) και σε περισσότερα από 50 διάσπαρτα ακίνητα στο κέντρο της Αθήνας. Το ενοίκιο για τα συγκεκριμένα κτίρια φτάνει τα 7 εκατ. ευρώ τον χρόνο.

Υπήρξαν άλλες τρεις απόπειρες μεταφοράς υπουργείων στον συγκεκριμένο χώρο, οι οποίες κόλλησαν στους υπαλλήλους που δεν ήθελαν να φύγουν από το κέντρο. Το 1998 ήταν οι υπάλληλοι του ΥΠΕΧΩΔΕ που αντιδρούσαν στην προαναγγελία μεταφοράς υπηρεσιών του υπουργείου, το 2004 ήρθε η σειρά των υπαλλήλων του υπουργείου Πολιτισμού και το 2011 ακολούθησαν οι υπάλληλοι του υπουργείου Εργασίας.

Η υπόθεση που αφορά το εγκαταλελειμμένο κτίριο στο Ολυμπιακό Χωριό, στο οποίο προοριζόταν να μεταφερθεί το υπουργείο Εργασίας, έχει εμπλακεί στη γραφειοκρατία και σε ένα θολό ιδιοκτησιακό καθεστώς, στο οποίο περιπλέκεται η Μονή Βατοπεδίου, στην οποία είχε παραχωρηθεί από την προηγούμενη κυβέρνηση στο πλαίσιο των «αμαρτωλών» ανταλλαγών. Σχετική επερώτηση κατέθεσαν στη Βουλή πρόσφατα για το ιδιοκτησιακό καθεστώς και τη χρήση του κτιρίου οι βουλευτές της Δημοκρατικής Αριστεράς. Μόνο το υπουργείο Παιδείας έχει συγκεντρώσει όλες τις υπηρεσίες του, που απασχολούν 1.600 υπαλλήλους, στα κτίρια πίσω από το Ολυμπιακό Στάδιο.

Το εργασιακό περιβάλλον
Κτίρια χωρίς υποδομές

Απουσία υποδομών πρόσβασης για ΑμεΑ, έλλειψη αιθουσών συνεδριάσεων αλλά και χώρων φύλαξης των παιδιών των εργαζομένων καταγράφουν σε ποσοστά πάνω από 90% τα κτίρια στα οποία στεγάζεται το Δημόσιο, σύμφωνα με τα στοιχεία του υπουργείου Διοικητικής Μεταρρύθμισης. Μόνο το 7,86% των κτιριακών υποδομών διαθέτουν προσβασιμότητα σε μία ομάδα του πληθυσμού όπως είναι τα ΑμΕΑ, ενώ είναι απαγορευτική η πρόσβαση στο 92,14% των κρατικών κτιρίων.

Παράλληλα παρουσιάζεται απουσία χώρου εστίασης ή κυλικείου στο 95,38% των δημοσίων κτιρίων, με αποτέλεσμα να καταγράφονται μείωση του πραγματικού χρόνου εργασίας των υπαλλήλων και αποδυνάμωση του συναδελφικού κλίματος, το οποίο καλλιεργείται σε κοινούς χώρους συνάντησης, όπως αναφέρει η μελέτη της ΕΥΣΣΕΠ. Οι χώροι σύσκεψης απουσιάζουν από το 89,51% των κτιριακών υποδομών, με αποτέλεσμα να δυσχεραίνονται ο συντονισμός των δράσεων, η διάχυση της πληροφόρησης και η παρακολούθηση των κοινών προγραμμάτων που υλοποιούνται.

Διπλό όφελος
Αξιο προσοχής είναι το γεγονός ότι μόνο το 1,29% των κτιριακών υποδομών διαθέτουν χώρο φύλαξης παιδιών. Σε μια περίοδο όπου συνήθως εργάζονται και οι δύο γονείς, η απουσία χώρων φύλαξης των παιδιών στο εργασιακό περιβάλλον επιβαρύνει την οικογένεια. Η ύπαρξη ανάλογων χώρων θα εξυπηρετούσε όχι μόνο οικονομικά, αλλά και από άποψη χρόνου τον εργαζόμενο και την υπηρεσία.

Σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση του εργασιακού περιβάλλοντος παίζει και ο χώρος που αναλογεί ανά εργαζόμενο. Στα παλαιά κτίρια όπου στεγάζονται δημόσιες υπηρεσίες στο κέντρο της Αθήνας τα γραφεία είναι μικρά και κατασκευασμένα χωρίς κανέναν εργονομικό σχεδιασμό. Αντίθετα, τα γραφεία των υπαλλήλων στο υπουργείο Παιδείας είναι φωτεινά και ευρύχωρα. Σύμφωνα με διεθνείς μελέτες θα πρέπει να αντιστοιχούν 10 τ.μ. ανά εργαζόμενο μαζί με τους κοινόχρηστους χώρους. Σύμφωνα με τη μελέτη της ΕΥΣΣΕΠ αλλά και τα στοιχεία που περιλαμβάνονται στην αξιολόγηση του ΟΟΣΑ, η μεταστέγαση των κρατικών υπηρεσιών σε ιδιόκτητα κτίρια και ?ιδανικά? σε ένα «κυβερνητικό» πάρκο είναι αντικείμενο ενός μακρόπνοου σχεδιασμού, που μπορεί να επηρεάσει και το ρυθμιστικό σχέδιο της πρωτεύουσας αλλά και των πόλεων όπου συγκεντρώνονται περιφερειακές υπηρεσίες.

ΝΙΚΟΣ Β. ΤΣΙΤΣΑΣ στο «ΕΘΝΟΣ της Κυριακής»

Η οικονοµική κρίση οδηγεί τους Ελληνες στην κατάθλιψη

«Το παιδί µου το φέρνει πολύ βαριά που είναι άνεργος. Εχει σπουδάσει Κοινωνιολογία και εδώ και µήνες προσπαθεί να βρει δουλειά αλλά µάταια. Εχει κλειστεί στον εαυτό του και δεν µιλάει σε κανέναν. Δεν θέλει να έχει προσωπική ζωή, σχεδόν δεν βγαίνει από το σπίτι. Τι να κάνει κιόλας χωρίς λεφτά; Φοβάµαι µήπως βάζει µε το µυαλό του άσχηµες σκέψεις». Το ιδιότυπο SOS εκπέµπεται από µητέρα που καλεί στην τηλεφωνική γραµµή του Ερευνητικού Πανεπιστηµιακού Ινστιτούτου Ψυχικής Υγιεινής (στον αριθµό 1034) για τον 26χρονο γιο της.

Η απόγνωση έρχεται να προστεθεί στα οικονοµικά και κοινωνικά προβλήµατα, η αίσθηση του σηµερινού αδιεξόδου πνίγει την όποια ελπίδα για το µέλλον. Τα στοιχεία αποτυπώνουν µια πραγµατικότητα ζοφερή: έρευνα του ΕΠΙΨΥ ως προς τις κλήσεις στην τηλεφωνική γραµµή για την κατάθλιψη – στην οποία συγκρίνεται το πρώτο εξάµηνο του 2010 µε αυτό του 2011 – διαπιστώνει εντυπωσιακή έξαρση αρνητικών συµπτωµάτων. Οι Ελληνες που τηλεφωνούν για βοήθεια διακατέχονται από «πεσµένη διάθεση - λύπη» (79,6%), καθώς και από έλλειψη ενδιαφέροντος για τις καθηµερινές δραστηριότητές τους (45,3%), στερούνται δύναµης και ενέργειας (41,2%), δυσκολεύονται να χαλαρώσουν (40,4%), ακόµη και να κοιµηθούν οµαλά (29,6%). Τα ποσοστά χτυπούν κόκκινο στις κλίµακες κατάθλιψης υποδηλώνοντας σοβαρές διαταραχές, οι οποίες ενίοτε αποκτούν σάρκα και οστά µέσα από ψυχοσωµατικά συµπτώµατα – αυξηµένα κατά 52,1% σε σχέση µε πέρυσι!

|||||||| Εμπιστευτικές συνομιλίες

Οι τηλεφωνικές κλήσεις στο ΕΠΙΨΥ δεν µαγνητοφωνούνται. Οι συνοµιλίες είναι απόρρητες και εµπιστευτικές. Οι ανθρώπινες ιστορίες που βγαίνουν στην επιφάνεια είναι αποτέλεσµα της εκ των υστέρων καταγραφής που γίνεται από τους κλινικούς ψυχολόγους - συνοµιλητές των αιτούντων βοήθεια και τους ψυχιάτρους που εποπτεύουν την όλη διαδικασία στο πλαίσιο αξιολόγησης της γραµµής. Είναι όµως ικανές να σκιαγραφήσουν µέσα από προσωπικές πτυχές τη γενικευµένη αγωνία για το αύριο.

«Τα στοιχεία της γραµµής βοήθειας για την κατάθλιψη εµφανίζουν την ψυχολογική επιβάρυνση από την οικονοµική κρίση να πλήττει κυρίως την κατ’ εξοχήν παραγωγική ηλικιακή οµάδα (36-50 ετών), άτοµα δηλαδή που κατά κανόνα έχουν να αντιµετωπίσουν πολλαπλές υποχρεώσεις, οικογενειακές και άλλες» τονίζει η κυρία Μαρίνα ΟικονόµουΛαλιώτη , επίκουρη καθηγήτρια Ψυχιατρικής, η οποία και έχει την επιστηµονική ευθύνη της γραµµής του ΕΠΙΨΥ. «Ωστόσο, και τα άτοµα νεότερης ηλικίας (21-35 ετών) συχνά αναφέρουν έντονο άγχος για την έλλειψη επαγγελµατικών προοπτικών αλλά και τους όρους που προδιαγράφουν το εργασιακό µέλλον τους». Σε πολλές περιπτώσεις η οικονοµική επισφάλεια φαίνεται να σχετίζεται µε την εκδήλωση ή την επιδείνωση καταστάσεων συνδεόµενων µε υψηλά επίπεδα άγχους, όπως κρίσεις πανικού, προβλήµατα ύπνου και φοβίες. Αρκετές είναι παράλληλα οι περιπτώσεις στις οποίες η ανεργία αναφέρεται ως παράγοντας που επιδεινώνει και διαιωνίζει µια καταθλιπτική συµπτωµατολογία δηµιουργώντας έναν φαύλο κύκλο καθώς τα συµπτώµατα της κατάθλιψης εµποδίζουν µε τη σειρά τους το άτοµο να αναζητήσει µε επιτυχία µια νέα θέση εργασίας και να ανταποκριθεί σε εργασιακές υποχρεώσεις. Ο αντίκτυπος δε της οικονοµικής δυσπραγίας στην αυτοκτονικότητα είναι σηµαντικός, ιδίως στον ανδρικό πληθυσµό.

Οι κλήσεις εξυπηρετούν πολλές φορές το «επείγον» του πράγµατος, αµβλύνουν προσωρινά τον πόνο, αποτρέπουν αυτοκτονίες, παραπέµπουν σε, ασφαλώς δηµόσιες, ψυχιατρικές υπηρεσίες. Τι γίνεται όµως όταν και αυτές οι δοµές δοκιµάζονται από την κρίση; Οταν συρρικνώνονται σταδιακά αδυνατώντας να παράσχουν βοήθεια τη στιγµή που πρέπει; «Ο χρόνος αναµονής µπορεί να φθάσει ως και τα δύο χρόνια» σηµειώνει η κυρία Ειρήνη Μπαρδάνη , παιδοψυχίατρος, διευθύντρια του Ιατροπαιδαγωγικού Κέντρου Παλλήνης, που λειτουργεί ως εξωνοσοκοµειακή µονάδα του Σισµανόγλειου Γενικού Νοσοκοµείου Αττικής. Η κυρία Μπαρδάνη µιλάει για την έλλειψη προσωπικού σε αντιδιαστολή µε την υπερπληθώρα περιστατικών. Η ίδια είναι εξάλλου στέλεχος κατά το… ήµισυ του Κέντρου, αφού ∆ευτέρα και Παρασκευή είναι υποχρεωµένη να το εγκαταλείπει για να επισκεφθεί ξενώνες.

«Είναι αρκετές οι περιπτώσεις στις οποίες βλέπουµε περιστατικά, και µάλιστα σοβαρά, που ζήτησαν αρχικώς ραντεβού το 2009. Πρόκειται για ανθρώπους που δεν έχουν άλλη επιλογή, δεν µπορούν να αντεπεξέλθουν στις οικονοµικές απαιτήσεις της ιδιωτικής βοήθειας, δεν έχουν βρει άκρη ούτε µε άλλες δηµόσιες υπηρεσίες. Μας πιέζουν, θυµώνουν, δεν έχουµε και εµείς τρόπο να ικανοποιήσουµε τα αιτήµατά τους…».

|||||||| Επιπτώσεις και στα παιδιά

Η ίδια επισηµαίνει ότι οι συνέπειες της οικονοµικής κρίσης δεν αφήνουν ανέγγιχτα τα παιδιά. «Παρατηρούµε όξυνση στις αγχώδεις διαταραχές και στις φοβίες. Πολλά παιδιά “αποσύρονται”, κάποια δεν αφήνουν τους γονείς να βγουν από το σπίτι, άλλα παρουσιάζουν εκνευρισµό και πτώση στη σχολική επίδοση».

«Τον Σεπτέµβριο του 2010 ο χρόνος αναµονής για ένα καινούργιο περιστατικό που ζητούσε ραντεβού ήταν µία εβδοµάδα. Σήµερα είναι δυόµισι µήνες» σχολιάζει από την πλευρά του ο διευθυντής του Κέντρου Ψυχικής Υγείας Βύρωνα - Καισαριανής και αναπληρωτής καθηγητής του Πανεπιστηµίου Αθηνών κ. Δηµήτρης Πλουµπίδης.

«Περίπου το 1/3 του συνόλου αυτών που ζητούν βοήθεια επισκέπτονταν στο παρελθόν ιδιώτες γιατρούς αλλά πλέον δεν µπορούν να αντεπεξέλθουν στο έξοδο. Και πριν από την εποχή του µνηµονίου είχαµε περιστατικά που αντανακλούν το κοινωνικό µπάχαλο της τελευταίας δεκαετίας, ανθρώπους που χρωστούν δόσεις δανείων ή πιστωτικές κάρτες, τώρα όµως η κατάσταση έχει οξυνθεί. Οσοι απευθύνονται το τελευταίο διάστηµα στο Κέντρο εµφανίζουν στην πλειονότητά τους κρίσεις πανικού και σηµάδια κατάθλιψης, συµπτώµατα που µπορούν να συνδεθούν άµεσα µε τη συγκυρία. Σε πρώτη φάση χορηγούµε φαρµακευτική αγωγή για τη µείωση του άγχους καθώς αυτό στρεβλώνει την ούτως ή άλλως δύσκολη καθηµερινότητά τους».

ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ

Αγωνίες πίσω από το ακουστικό

Προσωπικές ιστορίες µε βάση κλήσεις που έγιναν στη γραµµή 1034 του ΕΠΙΨΥ, του Ερευνητικού Πανεπιστηµιακού Ινστιτούτου Ψυχικής Υγιεινής.

«Δεν αντέχω, κλαίω, δεν βλέπω φως»

«Κάθε µέρα ξυπνάω µε τον φόβο ότι οι τράπεζες θα µας τα κατασχέσουν όλα, ακόµη και το σπίτι που µένουµε. Ο άντρας µου είναι πιο ψύχραιµος από µένα ή τουλάχιστον έτσι δείχνει. Αλλά εγώ δεν αντέχω, κλαίω συνέχεια, δεν βλέπω κανένα φως. Εχω άγχος, µελαγχολία, όλα τα βλέπω µαύρα. Πρέπει να αλλάξω σχολείο στα παιδιά, δεν µπορούµε πια να πληρώνουµε τα ιδιωτικά. Πιο πολύ γι’ αυτά κλαίω, είναι κρίµα κι άδικο να γκρεµίζονται όλα όσα θεωρούσαν δεδοµένα».

Γυναίκα, 48 ετών

«Ολα αυτά µε κάνουν να νιώθω άχρηστος»

«∆ουλεύω από µικρό παιδί και τώρα ξαφνικά στην ανεργία… Με απέλυσαν. Σε αυτή την ηλικία κανείς δεν σε παίρνει στη δουλειά. ∆εν είναι µόνο το οικονοµικό, οι υποχρεώσεις, το πώς θα ταΐσεις την οικογένειά σου, είναι ότι η κατάσταση µε έχει κάνει να νιώθω άχρηστος.

∆εν µπορώ να κοιτάξω τη γυναίκα µου στα µάτια, δεν µου λέει τίποτα αλλά ξέρω τι σκέφτεται. Ντρέποµαι για τον εαυτό µου, δεν θέλω να βγαίνω από το σπίτι».

Ανδρας, 46 ετών

«Φοβάµαι τι άλλο θα µας βρει»

«∆εν µπορώ να κοιµηθώ, να φάω τις τελευταίες µέρες. Το άγχος µε παραλύει. Φοβάµαι τι άλλο θα µας βρει. Με έχει επηρεάσει η κρίση και ο τρόπος που φέρονται στους συνταξιούχους. Αλλιώς τα υπολόγιζα, πίστευα ότι είχα εξασφαλισµένα τα γεράµατά µου, ότι θα ζήσω αξιοπρεπώς το υπόλοιπο της ζωής µου. Πάει πια… ∆εν έχω κανέναν να µε κοιτάξει άµα συµβεί κάτι, παιδιά δεν έχω. Είναι και η πικρία για τους κόπους µιας ζωής που σε πνίγει, για το τίποτα δούλευα τόσα χρόνια; Κάθοµαι και τις στριφογυρίζω στο µυαλό µου αυτές τις σκέψεις και αρρωσταίνω, δεν ξέρω πού να αποταθώ».

Ανδρας, 68 ετών

"Δεν µπορούν να καλύψουν ούτε τα φάρµακά τους"

Τα εξωτερικά ιατρεία του ψυχιατρικού τοµέα του Νοσοκοµείου Ευαγγελισµός δουλεύουν σε… φουλ ρυθµούς. «Σε σχέση µε το πρώτο εξάµηνο του 2009, το πρώτο εξάµηνο του 2011 δεχθήκαµε 102% περισσότερες επισκέψεις» τονίζει ο διευθυντής του ψυχιατρικού τοµέα του νοσοκοµείου κ. Κώστας Αλεξανδρόπουλος. «Συµβάλλει βεβαίως το γεγονός ότι την τελευταία πενταετία η επίσκεψη σε έναν ψυχίατρο ή ψυχολόγο έχει αποστιγµατιστεί, συµβάλλει και η συγκυρία. Δεν θα αλλάξει ωστόσο κάτι αν δεν µεταβληθεί η οικονοµική και πολιτική κατάσταση στη χώρα µας. Και αυτό δεν µπορούν να το κάνουν οι ψυχίατροι. Η βοήθεια των ειδικών µπορεί να επιδράσει θετικά και να φανεί σηµαντικά όταν η χώρα πάρει ξανά τον δρόµο της οικονοµικής ανάπτυξης». Δεν είναι λίγες οι φορές που η υποχρηµατοδότηση, και η ανεπάρκεια, πολλών δοµών ψυχικής υγείας επιβαρύνει άλλες, γειτονικές. «Το 2010 είχαµε 4.150 ατοµικές συνεδρίες – περίπου 250 περισσότερες από πέρυσι» παρατηρεί ο κ. Βασίλης Φωτόπουλος, διευθυντής του Κέντρου Ψυχικής Υγείας Κορυδαλλού, το οποίο ανήκει στο Δροµοκαΐτειο Νοσοκοµείο. «Εφέτος έχουµε ήδη ξεπεράσει αυτόν τον αριθµό. Στο φαινόµενο έχει συντελέσει και η ουσιαστική υπολειτουργία πολλών άλλων κοινωνικών υπηρεσιών που ανήκουν στους γύρω δήµους. Σε εποχές περικοπών οι υπηρεσίες ψυχικής υγείας θεωρούνται άλλωστε… πολυτέλεια, είναι οι πρώτες που περικόπτονται». Η κυρία Κατερίνα Πίκουλη, επισκέπτρια Υγείας στο Κέντρο Ψυχικής Υγείας Βύρωνα - Καισαριανής, υποδέχεται κατά κύριο λόγο νέα περιστατικά. «Υπάρχει διάχυτος εκνευρισµός, πολλές φορές οι ίδιοι οι αιτούντες βοήθεια δεν µπορούν να εξηγήσουν το “γιατί”. Κάποιοι καταφεύγουν στην ενδοοικογενειακή βία. Βλέπουµε ανασφάλιστους που δεν είναι σε θέση να καλύψουν ούτε τη φαρµακευτική αγωγή που χρειάζονται, ακόµη και τα πέντε ευρώ µιας ενδεχόµενης νοσοκοµειακής εξέτασης».

Καταφύγιο στα αντικαταθλιπτικά

Αγχος, ανασφάλεια και αίσθηµα µελαγχολίας βρίσκουν «λύση» όταν το ντουλάπι είναι γεµάτο µε χάπια της «ευτυχίας». Στη µελέτη του ΕΠΙΨΥ, τα αντικαταθλιπτικά συνοδεύονται (την εφετινή χρονιά) από το συντριπτικό ποσοστό του 81,6% σε σχέση µε το, ήδη υψηλό, περυσινό 62,1%.

Παράλληλα, και σύµφωνα µε έρευνα που διεξάγεται για λογαριασµό του κλάδου της φαρµακοβιοµηχανίας, περίπου 12.500 άνθρωποι περισσότεροι από πέρυσι λαµβάνουν αντικαταθλιπτική φαρµακευτική αγωγή. Αριθµός πάντως που µάλλον µετριοπαθής µοιάζει σε σχέση µε τις εκτιµήσεις ανθρώπων του χώρου. «Εµπειρική µου εντύπωση είναι ότι τα ποσοστά της αύξησης είναι ακόµη µεγαλύτερα» παρατηρεί ο κ. Ορέστης Γιωτάκος, διευθυντής της Ψυχιατρικής Κλινικής του 414 Στρατιωτικού Νοσοκοµείου Αθηνών.
tovima.gr