Στα 31 χρόνια του, βρίσκεται στο peak της καριέρας του. Περήφανος που κράτησε την υπόσχεση που έδωσε στον πατέρα του λίγο πριν «φύγει» για πάντα και τον έκανε να ενηλικιωθεί πρόωρα, ο αρχηγός του Ολυμπιακού και πατέρας τριών αγοριών μιλά στο People για όλα.
Ήταν μόλις 7 χρόνων, στη Β’Δημοτικού, όταν γνώρισε τον έρωτα της (αθλητικής) ζωής του: την πορτοκαλί μπάλα. «Είχα δει μπάσκετ στην τηλεόραση και μου έκανε “κλικ” το Ευρωμπάσκετ του 1987, με τον Γκάλη, τον Γιαννάκη, τον Φασούλα, τον Χριστοδούλου, τον Φιλίππου, τον Καμπούρη και τους υπόλοιπους ήρωες εκείνης της εποχής. Μάλιστα, μία φορά ο πατέρας μου με πήρε και πήγαμε στη Θεσσαλονίκη για να παρακολουθήσουμε έναν αγώνα του Άρη και αυτή ήταν η μοναδική φορά που είδα τον Γκάλη από κοντά. Θα ήθελα πολύ κάποια στιγμή να τον συναντήσω και να μιλήσουμε» λέει. Όμως, ο Γκάλης δεν ήταν το πρώτο ίνδαλμά του.
«Προηγήθηκε ο αδελφός μου, ο Δημήτρης, που είναι τρία χρόνια μεγαλύτερος. Αυτός με παρακίνησε να ασχοληθώ με το μπάσκετ και μάλιστα με σκληραγώγησε από την πρώτη στιγμή». Ο έρωτας με το μπάσκετ ήταν ακαριαίος. «Έφαγα... φλασιά, που λένε! Είχα το ένστικτο ότι θα παίξω μπάσκετ από την πρώτη στιγμή που έπιασα την μπάλα στα χέρια μου. Το είχα πει, μάλιστα, στους γονείς μου, όταν γύρισα στο σπίτι κι εκείνοι μόλις το άκουσαν έβαλαν τα γέλια...».
Τώρα ο Βασίλης είναι και ο ίδιος πατέρας τριών γιων. Ο Διονύσης Σαββόπουλος τραγουδούσε κάποτε το «πώς να κρυφτείς απ’ τα παιδιά, έτσι κι αλλιώς τα ξέρουν όλα...» κι αυτό είναι το πρόβλημα κάθε μπαμπά, πόσο μάλλον ενός μπαμπά τριών αγοριών, που το ένα μετά το άλλο ρωτά για να τα μάθει και να τα ξέρει όλα!
Ο Θανάσης του είναι 3 χρόνων και 6 μηνών. Ο Βασίλης 1 έτους και 3 μηνών. Και ο τζούνιορ, που θα βαπτιστεί Δημήτρης, γεννήθηκε στις 5 του περασμένου Ιουνίου κι έβαλε τον τρις πρωταθλητή Ευρώπης και πολυτιμότερο παίκτη της Ευρωλίγκας να κάνει αυτό που ξέρει τόσο καλά όσο το να κατακτά τίτλους και προσωπικές διακρίσεις: να αλλάζει πάνες στο πι και φι!
Παντρεμένος και πατέρας τριών παιδιών, μόλις στα 31 χρόνια του, λέει στο People: «Ήθελα να κάνω μικρός τη δική μου οικογένεια, και μάλιστα να είναι μεγάλη, αφενός για να χαρώ τα παιδιά μου χωρίς να αγκομαχώ παίζοντας μαζί τους κι αφετέρου για να με δουν στο γήπεδο και να ξέρουν τι ακριβώς έκανε ο πατέρας τους. Αλλά, για να είμαι ειλικρινής, δεν περίμενα ότι θα έχω κιόλας τρία κουτσούβελα σε αυτή την ηλικία» εξομολογείται ο Σπανούλης, ο οποίος ως πατέρας
καλείται καθημερινά να αντιμετωπίζει πολύ μεγαλύτερη πίεση απ’ όση διαχειρίζεται στους αγώνες!
«Να, τις προάλλες, όταν γυρίσαμε από τις διακοπές και έπρεπε να φύγω με την Εθνική για προετοιμασία ενόψει του Ευρωμπάσκετ, ο Θανάσης με ρώτησε αν πηγαίνω να παίξω με τον Ολυμπιακό. Του είπα ότι τώρα πηγαίνω στην Εθνική Ομάδα κι αμέσως έκανε ένα μορφασμό: «Δηλαδή, μπαμπά, έφυγες από τον Ολυμπιακό;». Του εξήγησα ότι είναι άλλη ομάδα ο Ολυμπιακός και άλλη ομάδα η εθνική, οπότε τώρα τα ξεχωρίζει!».Μεσούσης της σεζόν, ύστερα από μια ήττα του Ολυμπιακού στην Ευρωλίγκα, ο Βασίλης γύρισε σκασμένος στο σπίτι του. Αμέσως ο Θανάσης έτρεξε πάνω του, τον αγκάλιασε και άρχισε να τον παρηγορεί: «Δεν πειράζει που έχασες, μπαμπά. Θα νικήσεις αύριο, μου το υπόσχεσαι;». Ποιο είναι το... ηθικό δίδαγμα από αυτή την ιστορία; «Μα τι άλλο από το γεγονός ότι τα παιδιά είναι το καλύτερο φάρμακο για τις πίκρες και το μεγαλύτερο αγχολυτικό για την πίεση. Θέλοντας και μη, όποτε μπαίνω στο σπίτι, προσπαθώ να αφήνω απέξω όλα τα ψυχοσωματικά προβλήματά μου και να γίνομαι άλλος άνθρωπος. Να είμαι απλώς ο μπαμπάς τους» λέει ο αρχηγός του Ολυμπιακού...
Τώρα που πέρασαν έξι χρόνια, αναλογίζεσαι ότι μπορεί να έχει δίκιο;
Ναι, ίσως έχει δίκιο. Εκ των υστέρων, πράγματι συνειδητοποιώ ότι τότε ήμουν ανυπόμονος και βιαστικός. Ήθελα τον κόσμο και τον ήθελα εκείνη τη στιγμή. Πιστεύω ότι είχα τις σωματικές και πνευματικές δυνατότητες για να ανταποκριθώ σε ένα τόσο δύσκολο εγχείρημα, αλλά μάλλον ήταν λάθος το timing.
Αυτό το καλοκαίρι όλη η Ευρώπη «σφαζόταν» στα πόδια σου, ωστόσο προτίμησες να παραμείνεις στον Ολυμπιακό. Τι σε κράτησε στην ομάδα σου;
Αυτό ακριβώς που είπες: ότι ο Ολυμπιακός είναι η ομάδα μου και μέσα σε τρία χρόνια έζησα καταπληκτικές στιγμές. Μου αρέσει που το όνομά μου συνδέθηκε με δύο μεγάλους θριάμβους στην Ευρωλίγκα και, εν πάση περιπτώσει, είναι ωραίο και πολύ κολακευτικό να εξαργυρώνεις την αγάπη που εισπράττεις από τους ανθρώπους.
Τι θα σε έκανε να φύγεις;Εγώ γουστάρω πολύ τους ανθρώπους που σέβονται και εκτιμούν κάποιον. Δεν κρύβω, βεβαίως, ότι τσατίστηκα πολύ και ξενέρωσα από αυτούς τους 150-200 οπαδούς του Ολυμπιακού, οι οποίοι, στον τρίτο τελικό του πρωταθλήματος με τον Παναθηναϊκό, δεν σεβάστηκαν την προσπάθειά μας και με τη συμπεριφορά τους μας απαγόρευσαν να διεκδικήσουμε αυτό που μας αναλογούσε. Έμεναν ακόμη 86 δευτερόλεπτα και πολλά θα μπορούσαν να συμβούν, αλλά ας όψονται αυτοί οι αχαρακτήριστοι, που αρνήθηκαν να βγουν από το γήπεδο και ανάγκασαν τους διαιτητές να διακόψουν τον αγώνα. Αδίκησαν και την ομάδα και τη συντριπτική πλειοψηφία των φιλάθλων του Ολυμπιακού, αλλά πολύ φοβάμαι πως αυτό είναι ένα πρόβλημα που δεν θα λυθεί ποτέ.
Γιατί έφυγες από τον Παναθηναϊκό και εδώ και τρία χρόνια βρίσκεσαι σε μια διαρκή, πέραν της φυσιολογικής αγωνιστικής, μετωπική σύγκρουση μαζί του;
Ο καθένας κρίνει τα πράγματα από τη δική του πλευρά. Σε κάθε δουλειά μπορεί να συμβεί ένα γεγονός ή μια σειρά από γεγονότα και να σου χαλάσουν τον ψυχισμό. Τότε αισθάνεσαι ότι ασφυκτιάς και δεν μπορείς να αποδώσεις όπως θέλεις.Έχουν ακουστεί πολλά, αλλά δεν νομίζω ότι υπάρχει λόγος να αναμοχλεύουμε την υπόθεση, από τη στιγμή που ο καθένας τραβάει το δρόμο του. Το 2010 εγώ πήρα μια απόφαση όντας απολύτως συνειδητοποιημένος. Έφυγα από τον Παναθηναϊκό και πήγα στον Ολυμπιακό για λόγουςπου δεν έχουν σχέση με τα χρήματα.
Το χάσμα με τον Ομπράντοβιτς είναι αγεφύρωτο; Εδώ και τρία χρόνια βιώνετε ένα καθεστώς βεντέτας.
Αυτά συμβαίνουν στις ανθρώπινες και στις επαγγελματικές σχέσεις. Άλλος φανερώνει τα συναισθήματά του κι άλλος τα καμουφλάρει. Τη βεντέτα που λες, πάντως, δεν την προκάλεσα εγώ...
Γενικώς είσαι συγκρουσιακός χαρακτήρας ή απλώς έτυχε στην προκειμένη περίπτωση;
Δεν είμαι άνθρωπος που πλακώνεται για ψύλλου πήδημα. Αν κάποιος με ζημιώσει και με πληγώσει με δόλο, τότε θα αντιδράσω. Στις επαγγελματικές και διαπροσωπικές σχέσεις μου μετρούν πάνω απ’όλα ο σεβασμός και η εκτίμηση.
Τι περιμένεις να συμβεί στο επερχόμενο Ευρωμπάσκετ, στη Σλοβενία;
Κάνουμε μια πολύ σοβαρή προσπάθεια με ένα νέο προπονητή και ελπίζω ότι θα δικαιωθούμε. Όλοι μας θέλουμε να επιστρέψουμε στο βάθρο, διότι τα τελευταία τρία χρόνια δεν καταφέραμε να πετύχουμε μια μεγάλη διάκριση.
Ποια είναι η εικόνα που παραμένει ανεξίτηλα χαραγμένη στο μυαλό σου;
Ο θάνατος του πατέρα μου. Ήμουν 15 χρόνων και τον είδα να «φεύγει» μέσα στο σπίτι μας. Αυτή είναι μια εικόνα που θα με ακολουθεί σε όλη μου τη ζωή...
Τι σε έκανε να ωριμάσεις απότομα μετά το θάνατο του πατέρα σου;
Δεν έγινε κάτι συγκεκριμένο, απλώς ένιωσα σαν να ήρθε μια ανώτερη δύναμη και μου έδειξε το δρόμο που έπρεπε να ακολουθήσω. Όφειλα να συμβιβαστώ με μια καινούργια πραγματικότητα στην ηλικία των 15 ετών, να αναλάβω περισσότερες ευθύνες μέσα στο σπίτι, να σταθώ στο πλευρό της μάνας μου και να δίνω το δικαίωμα στον πατέρα μου να αισθάνεται υπερήφανος για το γιο του.
Ποια είναι η μεγαλύτερη τρέλα που έχεις κάνει στη ζωή σου;
Αυτή που κάνω τώρα. Είμαι 31 χρόνων, βρίσκομαι στην κορύφωση της καριέρας μου και, αντί να είμαι ρέμπελος, κουλαντρίζω μια οικογένεια με τρία παιδιά!
Άλλες αταξίες που υποτίθεται πως δεν συνάδουν με το προφίλ ενός αθλητή;
Αν εννοείς κάπνισμα ή μεθύσι, ναι, τα έχω κάνει, αλλά με μέτρο.
Και ποια είναι η απόλυτη μπασκετική φαντασίωσή σου;
Την έζησα πέρσι στον επίλογο του τελικού της Ευρωλίγκας με την ΤΣΣΚΑ Μόσχας: Ενώ όλοι περίμεναν ότι θα σουτάρω εγώ, βρήκα την κατάλληλη πάσα, την κατάλληλη στιγμή, στον κατάλληλο... Πρίντεζη και έγινε ό,τι έγινε!
Ποιον αγώνα θα ήθελες να ξαναπαίξεις;
Ναι, τον προημιτελικό με την Αργεντινή, το 2008 στο Πεκίνο. Τότε έχασα το τελευταίο σουτ που θα μας έδινε τη νίκη και θα ήθελα να ξανασουτάρω και να το βάλω!
Ως παίκτη, σε κολακεύει το γεγονός ότι όλες οι άμυνες έχουν ως στόχο να «εξουδετερώσουν» τον Σπανούλη;
Τα τρικ των αντίπαλων προπονητών και η εστίαση της τακτικής τους πάνω μου με κάνουν καλύτερο παίκτη. Με αναγκάζουν να σκέφτομαι και να κινούμαι πολύ στη διάρκεια ενός αγώνα. Σε κάθε ματς, περισσότερο από το κορμί μου, ιδρώνει το μυαλό μου!
Πώς θα χαρακτήριζες τον καλό και τον κακό εαυτό σου;
Τον καλό «εργασιομανή, παθιασμένο,τελειομανή και ειλικρινή». Τα ελαττώματά μου; Είμαι πολύ εγωιστής, κι αυτό ίσως παρεξηγείται κάποιες φορές. Είμαι, επίσης, αρκετά σκληρός και πιο κλειστός απ’ όσο πρέπει.
Ποια στοιχεία θα ήθελες να έχουν τα παιδιά σου καθώς μεγαλώνουν;
Να είναι ταπεινά, ειλικρινή και απλά στη συμπεριφορά τους. Να δουλέψουν σκληρά για να βγάλουν το ψωμί τους, να
σέβονται τους ανθρώπους γύρω τους και ό,τι κι αν κάνουν στη ζωή τους να το κάνουν με αγάπη και μεράκι.
Τι θα ήθελες να θυμάται ο κόσμος για εσένα, όταν αποσυρθείς;
Ότι ήμουν ένας αθλητής που πάλευε για το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα, έδινε τον καλύτερό του εαυτό και ήταν γεννημένος νικητής!
Διαβάστε περισσότερα στο PEOPLE που κυκλοφορεί μαζί με το ΘΕΜΑ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Γράψτε το σχόλιο σας και θα δημοσιευτεί αρκεί να μην είναι υβριστικό ή... διαφημιστικό!