Στα 62 του η καρδιά τουτο λέει για τα καλά. Αρτι αφιχθείς από µια ακόµα, την 88η (!) κατά σειρά, απόδρασή του σε µεγάλη βουνοκορφή του εξωτερικού, ο Κώστας Τσιβελέκας, πρόεδρος του Αθηναϊκού Ορειβατικού Συλλόγου (ΑΟΣ), εκπλήσσει µε τη διάθεση και τις αντοχές του. Παγκοσµίως ίσως και να είναι αυτή τη στιγµή η µοναδική περίπτωση «επαγγελµατία» ορειβάτη που το τολµά. Που επιµένει να σκαρφαλώνει τόσο ψηλά, παρά την ιδιαίτερα σοβαρή περιπέτεια της υγείας του. «Αναµφίβολα, µια τέτοια επέµβαση σε αλλάζει. Σε οδηγεί σε εκτιµήσεις και σκέψεις άλλες για τη ζωή. Σε διδάσκει να σκέφτεσαι µε προοπτική, λίγο µακρύτερα. Να εκτιµάς αυτά που ήδη έχεις µπροστά σου. Προσωπικά, πλέον αισθάνοµαι διαρκώς ερωτευµένος, µε τα πράγµατα, τον κόσµο, τη φύση, τις γυναίκες! Εγινα πιο οικείος, πιο ανοιχτός κι ανεκτικός…», λέει σήµερα στα «ΝΕΑ».
ΜΙΑ ζωη ΑΝΑΒΑΣΈΙΣ. Ο κ. Τσιβελέκας είναι κάτι παραπάνω από παθιασµένος µε τα βουνά– µόνο στα Ιµαλάια έχει ταξιδέψει 37 φορές! Στις 13 απόπειρες ανάβασής του εκεί σε κορυφές άνω των 8.000 µέτρων τα κατάφερε στις 7! Αλλες 29 φορές βρέθηκε στις χιονισµένες πλαγιές των Ανδεων, ενώ και στο Κιλιµάντζαρο έχει σκαρφαλώσει επτά φορές. Εκεί µάλιστα το 1985 έσπασε και το παγκόσµιο ρεκόρ της πιο γρήγορης ανάβασης και κατάβασης: χρειάστηκε συνολικά... µόλις 22 ώρες για να διανύσει 178 χιλιόµετρα πάνω - κάτω. «Κίνητρό µου κάθε φορά είναι αυτή η αίσθηση του ανικανοποίητου, η περιέργεια, µια τάση φυγής. Το βουνό είναι για µένα δρόµος ανηφορικός, που απαιτεί πνευµατική εγρήγορση και σωµατικά επίπονη προσπάθεια. Εκεί πάνω όµως συνεχίζει να µε οδηγεί το ένστικτό µου σαράντα χρόνια τώρα. Είναι η χαρά, η ηδονή να δραπετεύεις, να επιστρέφεις σ’ έναν κόσµο φυσικό και πραγµατικό, που δεν έχει καµιά σχέση µε την κλειστά δοµηµένη διαβίωσή µας στις µεγαλουπόλεις. Ταυτόχρονα, είναι και µια πολύ ισχυρή πράξη επικοινωνίας: στην ορειβασία έµαθα να µοιράζοµαι και να δουλεύω συλλογικά, να είµαι και να αισθάνοµαι µέρος της οµάδας. Εκεί πάνω, πάλι,κατάλαβα τι θα πει λιτότητα, αυτοσυγκράτηση, πειθαρχία, µέτρο, αξίες απαραίτητες σε όλους µας…», περιγράφει.
Περιπέτεια στον δρόµο για το «βουνό του φεγγαριού»
Στο φινάλε του ταξιδιού στράφηκαν στα νότια του Ισηµερινού, για τριήµερο σαφάρι στο Εθνικό Πάρκο Ελίζαµπεθ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Γράψτε το σχόλιο σας και θα δημοσιευτεί αρκεί να μην είναι υβριστικό ή... διαφημιστικό!