Τρισδιάστατος «μανδύας» τα κάνει αόρατα

Γερμανοί και βρετανοί ερευνητές κατάφεραν να κάνουν ένα αντικείμενο (μια επιφάνεια χρυσού) να εξαφανιστεί χρησιμοποιώντας, για πρώτη φορά, έναν τρισδιάστατο «μανδύα» αορατότητας, αποτελούμενο από φωτονικούς κρυστάλλους.
Το επίτευγμα κατέστη εφικτό από ερευνητές του Ινστιτούτου Τεχνολογίας της Καρλσρούης υπό τον Τόλγκα Έργκιν και του Imperial College του Λονδίνου υπό τον πρωτοπόρο στις σχετικές έρευνες περί αορατότητας καθηγητή Τζον Πέντρι και παρουσιάστηκε στο περιοδικό «Science».

«Είναι σαν να κρύβει κάποιος ένα μικρό αντικείμενο κάτω από το χαλί, μόνο που αυτή τη φορά εξαφανίζεται και το χαλί», δήλωσε ο Νίκολας Στένγκερ, ένας από τους ερευνητές. «Όταν κοιτάξαμε για το αντικείμενο με φακό και κάναμε έλεγχο με το φασματοσκόπιο, άσχετα με τη γωνία υπό την οποία κοιτάζαμε το αντικείμενο, δεν βλέπαμε τίποτε. Είχε γίνει αόρατο», πρόσθεσε.
Μέχρι τώρα οι μανδύες αορατότητας που είχαν δημιουργηθεί, «δούλευαν» μόνο σε δύο διαστάσεις, δηλαδή τα «αόρατα» αντικείμενα ήσαν άμεσα ορατά από την τρίτη διάσταση. Ο ευρωπαϊκός «μανδύας» είναι ο πρώτος που κάνει αόρατες και τις τρεις διαστάσεις. Αποτελείται από ειδικούς φακούς που «εξαφανίζουν» το φως, «κυρτώνοντας» τις ακτίνες του, καθώς αυτό διαχέεται από το προς απόκρυψη αντικείμενο προς τον παρατηρητή.

Ο «μανδύας» έχει διαστάσεις 100 επί 30 εκατομμυριοστόμετρα, ενώ το αντικείμενο που έγινε αόρατο, ήταν δέκα φορές μικρότερο. Οι ερευνητές ήδη εργάζονται για να μεγαλώσουν τις διαστάσεις τόσο του «μανδύα» όσο και του αντικειμένου που γίνεται αόρατο.
Πάντως, στο άμεσο μέλλον, όπως δήλωσε ο Στένγκερ, δεν προβλέπεται ο μανδύας να γίνει τόσο μεγάλος, ώστε να κάνει αόρατο π.χ. ένα σπίτι, ένα αυτοκίνητο ή ένα τανκ.

«Θεωρητικά θα ήταν δυνατό να γίνει κάτι τέτοιο σε μεγάλη κλίμακα, αλλά τεχνικά είναι απολύτως αδύνατο με τις σημερινές γνώσεις μας. Όμως σε δέκα χρόνια ίσως γίνει πραγματικότητα», ανέφερε ο ερευνητής, διευκρινίζοντας όμως ότι ακόμα κι ένας τέτοιος μεγάλος «μανδύας».
Ο αμερικανικός στρατός έχει ήδη επενδύσει αρκετά χρήματα στις σχετικές έρευνες και αρκετές ερευνητικές ομάδες εργάζονται πάνω στην αορατότητα διεθνώς, προσπαθώντας να «χειραγωγήσουν» το φως με τη βοήθεια των λεγόμενων «μετα-υλικών».